czasu kultowy i bardzo często cytowany - a to za rozebrane "momenty" z gwiazdą i obiektem westchnień - J.Trzepiecińską, a to za teksty doktora Pasikonika, a to za metody japońskich lekarzy. Tak czy siak - komedia była znakiem czasu, sam pamiętam płoty oblepione dwuseduszkowymi plakatami bedącymi subtelną prowokacją - niby to serduszka, ale jakoś tak - nie tak jak trzeba połączone. Dobra komedia - choć czasem niepotrzebnie szorstka i tak przaśna - taka jakby wymuszona groteska, kpoina z komuny. Ale nalepszy był aktor drugoplanowy -cyniczny przyjaciel Machalicy - świetny J.Bończak. Nie stracicie czasu na tym filmie....